القا و کج شدن: جنبه تاریخی

در اواخر قرن شانزدهم، تمام پیش نیازهای انتقال به موضع عقل گرا، به روش تجربی و آزمایشی شناخت جهان، در فلسفه ی اروپایی توسعه یافت. از جمله متفکرانی که ابتدا ایده های علوم تجربی را توسعه دادند، عبارت بودند از F. Bacon و R. Decart.

این اصول دانش علمی که توسط این دانشمندان اثبات شد، یک محیط فلسفی و روش شناختی جدیدی را ایجاد کرد. این تا حد زیادی بر محدودیت های ارگانیزم ارسطویی و اسکولاستیک قرون وسطایی، که تجربه را به عنوان منبع دانش واقعیت نمی شناسد ، برآورده می شود.

به گفته بیکن، به منظور پیوسته و واقعا کشف دنیای طبیعت، روش القا و کسر باید مورد استفاده قرار گیرد. در چارچوب روش استقراء ، به نظر وی، از خصوصیات به طور کلی از حقایق خاصی پیروی می کند تا به نتیجه گیری های عمومی برسد که F. Bacon نام آن را - عالم محوری می داند. این فرصتی برای اطمینان از صحت و تدریجی در فرآیند شناختی فراهم می کند، زیرا بیکن در حال گذار از واقعیت های فردی که در یک آگاهی به طور عمومی تعریف شده است خطر بزرگی را دید. این مکانیزم جنبش تفکر با مدل استدلال قیاسی-قاعده مندانه مخالفت نشد، بلکه به طور موثری آن را تکمیل کرد. در یک کلام، القا و کسر بودن به صورت آلی در چهارچوب یک ابزار متدولوژیک ترکیب شده بود. این رویکرد به طور قابل ملاحظه ای دامنه استفاده از هر یک از اجزای روش القاء-deductive را گسترش داد که قبلا به طور مستقل از یکدیگر استفاده می شد.

بیکن استدلال می کند که کسر القایی کامل و ناقص وجود دارد و به همین دلیل است که توانایی های روش شناختی آن ها به اندازه کافی مشخص شده و در سیستم کلی منابع شناختی علوم مدرن قرار دارد. متفکر بزرگترین شکل این روش را یک القاء واقعی دانست، که طبق ادعای بیکن، قادر است فرد را نه تنها به نتایج قابل اعتماد منتهی کند، بلکه به نتیجه گیری کاملا جدید نیز می رساند. به عنوان تایید آنها توصیه می شود که به روش دیگری بپردازید، یک آزمایش که به عنوان یک مقام عالی رتبه در رابطه با پایان نامه اثبات شده است.

همانطور که شناخته شده است، امروز تعریف القایی به وضوح فرموله شده است - این فرایند صعود در استدلال از مجموعه ای از قضاوت های جداگانه به نتیجه گیری عمومی است. تخفیف شامل حرکت در جهت گوناگون است - از نتیجه گیری های عمومی به نتیجه گیری فردی، که برای تمام اشیاء تشکیل یک مجموعه داده معتبر است.

اگر ما مقولات القایی و کج را در زمینه پیشرفت تاریخی خود در نظر بگیریم، این تصویر تا حدی پیچیده تر است.

دانشمندان در دوران قرون وسطی و قرون وسطی عمدتا کتک خوردند، دستاورد اصلی و شکل آن انحرافات ارسطو بود. همانطور که قبلا ذکر شد، در اینجا، این ایده از اصول اخلاقی به قضاوت های خاص هدایت می شود. برای شناخت قوانین طبیعت، استفاده از چنین روش موثر نیست، زیرا این روش کاملا مبتنی بر تجربه نیست. تنها چیزی که می تواند از طریق تجربه پشتیبانی شود القا است، که پیش بینی حرکت مطالعه از واقعیت های فردی است که می تواند به تایید تجربی به مقررات عمومی منجر شود. جالب اینجاست که ارسطو خود را القا می کند، اما در یک زمان هیچ گونه اهمیت علمی و کاربردی را به آن اضافه نمی کند. اما او روش متدولوژیکی قدرتمند بیکن را در آن یافت و دکارت، اصول کاربرد عملی را بر اساس تجربیات تجربی از قابلیت اطمینان حقایق، توسعه داد. این دانشمندان ثابت کرده اند که القایی و کسر می تواند توابع جهانی را در شناخت انجام دهد.

القاء، به عنوان یک نتیجه منطقی رسمی، به طور گسترده ای در روند شناختی مورد استفاده قرار می گیرد. منطق الگوریتم القایی است به شرح زیر است: با شناسایی خواص یکسان از اشیاء یک کلاس، موضوع شناختی نتیجه گیری می کند که همه آنها متعلق به همه سوژه هایی است که یک کلاس داده شده را تشکیل می دهند. با تشکر از این الگوریتم گسترش تفکر، قانون گرانش جهانی کشف شد، قانونمندی وابستگی به فشار اتمسفر و دیگر وابستگی های تجربی موجود در طبیعت مشاهده شده، اثبات شده است.

تقسیم بندی، نشان دهنده حرکت تفکر از کل به فرد، نقش مهمی در توسعه علم نظری در مرحله فرموله کردن فرضیه ایده ای داشت. در این مورد، نقطه شروع برای شکل گیری یک سیستم جدید دانش است.

در متدولوژی علمی مدرن، القایی و کج تعامل با یکدیگر به طور تقریبی همانند، به عنوان مثال، سنتز و تجزیه و تحلیل، و استفاده از آنها مستلزم نیاز به انتخاب صالح دقیقا از منطقه که در آن محل هر یک از روش ها می دهد بیشترین اثر.