توسعه روانشناسی است با توجه به تغییرات در جامعه و علم

برای اولین بار حتی سقراط با اشاره به تمایز بین بدن و روح. او روح به عنوان دلیل است که از آغاز الهی تعریف شده است. این بود در دوران باستان، شروع در توسعه روانشناسی. سقراط این ایده از جاودانگی روح دفاع کرد. بنابراین برای اولین بار است حرکت به سوی درک ایده آلیستی از این ماده وجود دارد. بالاترین توسعه درک رسیده با افلاطون است. او نظریه "ایده" که تغییر ناپذیر هستند، ابدی، بدون داشتن منشاء ایجاد شده است و در هیچ یک از مواد انجام نشده است. ماده، بر خلاف آنها، - این هیچ چیز، هیچ، که هنگامی که با هر ایده ترکیب یک چیز می تواند تبدیل به است. بخشی از یک نظریهی آرمانی نظریه روح، که به عنوان یک چسب بین ایده ها آغاز و چیزهایی عمل می کند. روح - روح جهان است، او قبل از بدن به دنیا آمد.

توسعه روانشناسی است نه ایستاد. در قرن هفدهم آن را از راه اندازی روش در حال حاضر موجود مختلف ظاهر شد - تجربه گرایی. قبل از آن دانش با تمرکز بر اقتدار و مغلوب سنت، آن است که اکنون به عنوان شک الهام بخش درک شده است. اکتشافات قابل توجه و بینش در آخرین تغییرات در سیستم تفکر علمی وجود داشته است. روانشناسی در مسیر تاریخی طولانی از توسعه یک علم از روح، آگاهی، روح و روان، رفتار در نظر گرفته شد. با هر یک از این شرایط در ارتباط و محتوای اساسی و مقابله دیدگاه های مخالف. اما، با وجود این، دیدگاه کلی باقی ماند، فکر عمومی در تقاطع که در آن ایده های جدید مختلف وجود دارد. دوره های روانشناسی رشد اغلب در آن روزها بود، زمانی که در جامعه هستند هر گونه تغییر قابل توجهی، یا رشته های مرتبط وجود دارد - فلسفه، طب - بودند مهارت های جدید است که به یک نقطه مرجع برای تغییر دیدگاه از قبل موجود است. برای مثال، در قرون وسطی، مفاهیم روانشناسی جدید با توجه به پیروزی بزرگ مکانیک و ریاضیات بود. مفهوم اول روانی، ایجاد شده با ریاضیات و مکانیک، دکارت بود. او بدن به عنوان یک سیستم خودکار که به طور مکانیکی عمل در نظر گرفته. در توسعه روانشناسی در یک مسیر متفاوت بیکن، که می خواست برای روشن شدن ذهن انسان را از تعصبات و خرافات است که آن را در ابهام فرو ادامه داد. که او یک ضرب المثل معروف است: "دانش - نیروی" دانشمند برای مطالعه تجربی از جهان، نقش اصلی را در پرداختن به این موضوع در نظر گرفتن آزمایش خود، تفکر نیست و مشاهده نامیده می شود. مرد را بدست قدرت بر طبیعت، هوشمندانه از او خواست و می کشد اسرار خود را با کمک از ابزار خاص را اختراع کرد.

در توسعه روانشناسی در قرن هفدهم در پیشرفت های علمی زیر نشان داد:

- از یک بدن زندگی به عنوان یک سیستم مکانیکی است که در آن هیچ جایی هر کیفیت پنهان و یا قلب وجود دارد.

- دکترین آگاهی به عنوان ذاتی به هر ظرفیت فردی با استفاده از نظارت داخلی برای به دست آوردن دانش صحیح در مورد حالات ذهنی خود.

- نظریه عواطف عنوان یک تنظیم کننده رفتار در بدن که انسان به این واقعیت که آن را برای او مفید است ارسال گذاشته، و مخفی از چه چیزی بد است؛

- نظریه رابطه بین فیزیولوژیکی و روانی.

روانشناسی به خصوص توسعه در نوزدهم و بیستم قرن مشخص شده توسط ظهور گرایش های جدید: روانکاوی، رفتارگرایی، روان شناسی انسان گرا. سریع توسعه جامعه و علوم، و همچنین در قرون وسطی و در دوران باستان، تحت فشار قرار دادند به ظاهر به نظر می رسد متفاوت از قبل موجود. در طی این مدت ایستادگی کردن و در نهایت مختلف تشکیل شاخه های روانی علم است.