فلسفه و علم: شباهت ها و تفاوت ها. فلسفه و علم مشترک چیست؟

چگونه فلسفه و علم متصل می شوند ؟ شباهت ها و تفاوت های این دو رشته به دانشمندان و محققان ادامه می دهد. در بیشتر موارد، آنها در مورد دانش دانشمند و متفکر هستند.

منبع

شناخته شده است که حتی قبل از زمان ما در یونان باستان فلسفه و علم ظاهر شد. شباهت ها و تفاوت ها باید دقیقا در آن دوران باستان جستجو شود. در ابتدا، فلسفه به عنوان یک علم جهانی به وجود آمد که همه چیز را مطالعه کرد. در سیاست های موفق، آکادمی ها ظاهر شدند. آنها توسط افراد آموخته ای برای بحث دربارۀ قضاوت های مختلف به یک پایگاه داده تبدیل شدند. آنها فیلسوفان بودند - در ترجمه از زبان یونانی "عاشقان حکمت".

با گذشت زمان، مقدار دانش افزایش یافت. به تدریج، اولین علوم مستقل از فلسفه، به عنوان مثال، فیزیک، از بین رفت. دانشمندان که به موضوعات مورد علاقه خود عمیق تر رفتند، مدارس ویژه ای ایجاد کردند. علم در زمانی بوجود آمد که فیلسوفان نتیجه گرفتند که دانش واقعی در مورد چیزی است که پایدار و بدون تغییر است. او با نظرات شخصی مخالفت کرد - مشاهدات و استدلال های تصادفی افرادی که نمی توان ثابت کرد.

اتصال

علوم خاص، جنبه های فردی بودن را مطالعه می کنند. فلسفه همه را متحد می کند و از این رو مهم تر از رشته های متمایز است. بنابراین یونانیان باستان استدلال کردند. به عنوان مثال، سخنرانان آن زمان فیزیک و فلسفه را مقایسه کردند: اولین مطالعه طبیعت و قوانین آن، در حالی که فلسفه نه تنها طبیعت، بلکه انسان نیز را شامل می شود. این فراتر از دانش محدود است.

اختلافات در مورد شباهت های فلسفه و علم به قرن ها ادامه داشت. مدرسه نسبتا اخیر پوزیتیویسم و تدریس مارکسیستی نیز به این سوال پاسخ داد. حامیان این نظریه ها بر این باورند که حق داشتن وجود تنها فلسفه است که بر پایه دستاوردهای علمی است. این می تواند در عمل باشد؟

روش جهانی، که شباهت های فلسفه و علم را تعیین می کند، هرگز فرموله نشد. تحقیقات زیادی در مورد این موضوع توسط هوسرل انجام شده است. او نویسنده تئوری "فلسفه به عنوان یک علم دقیق" شد. اما نه او و نه هوادارانش موفق به رسیدن به نتایج رضایت بخش در این جهت شده اند. فلسفه و علم، که شباهت ها و تفاوت های آنها به ویژه در قرن بیستم مورد مطالعه قرار گرفت، باعث تدریس اگزیستانسیالیسم شد. او بر این باور است که این دو رشته با یکدیگر ارتباط نزدیکی ندارند.

مرزهای دانش

فلسفه و علم مشترک چیست؟ مطمئنا، آنها راهی برای دانستن آنچه هستند. با این حال، روش ها و اهداف آنها به طور قابل توجهی متفاوت است. علم محدود است، فقط آن چیزهایی را که در موضوع تنگ آن قرار دارد مطالعه می کند. فلسفه هیچ مرزی ندارد، این همه چیز را که در اطراف وجود دارد شامل می شود. این دانش مبهم است، بر اساس حقایق روشن نیست.

همبستگی و تفاوت بین فلسفه و علم نیز میتواند به رابطه با تجربی تبدیل شود. برای مثال، برای فیزیک و زیست شناسی، تجربه و تجربیات به دست آمده بسیار مهم است، زیرا بدون آنها نمیتوان یک نظریه واحد را اثبات کرد. در فلسفه، این چیزها به آرامی تطبیق می شوند.

تمایز

رشته های علمی بسیار متفاوت هستند. این به این دلیل است که جهان بسیار پیچیده است - بخش های زیادی دارد. برای هر یک از آنها علم خود را به نظر می رسد. به عنوان مثال، فیزیک و ریاضیات از نزدیک مرتبط هستند، اما در عین حال آنها با افراد بشردوستانه کمی مشترک نیستند. فلسفه و علم، که شباهت ها و تفاوت های آنها می تواند به صورت نمونه ای از تمایز مورد مطالعه قرار گیرد، شبیه به این واقعیت نیست که اولا مونورالیسم است و دوم، متنوع و تقسیم شده است.

به عنوان مثال، دانشمندان با حوزه باریک خود مشغول هستند. آنها بسیار علاقه مند نیستند که چگونه کار آنها بر روی دانش عمومی علمی تاثیر می گذارد. فیلسوفان همیشه در نظریه های خود سعی کرده اند تمام جهان را با تمام قوانین و تضادهای خود در آغوش بگیرند. چنین بود: ارسطو، هگل، کانت و بسیاری دیگر از متفکران معروف بشریت.

ارتباط با عدم وجود

تفاوت های مهم بین فلسفه و علم رابطه آنها با موضوع مطالعه است. متفکران سعی می کنند نه تنها دنیای واقعی را توضیح دهند، بلکه همچنین شرطی "هیچ چیز" - چیزی فراتر از محدوده آگاهی انسان است. علم فقط مطالعه آنچه واقعا وجود دارد.

عدم وجود یک زمینه مهم برای همه مدارس فلسفی است که از دنیای باستانی آغاز شده است. در چین و هند (یکی از تمدن های باستانی ترین جهان)، "هیچ چیز" اساس اساسی هر گونه تدریس بود. یک نگرش مشابه در فلسفه غرب اروپا وجود داشت. برای متفکران، "هیچ چیز" بسیار مهم است، زیرا این یکی از مواد است که می توانید اساس همه چیز موجود را پیدا کنید. فیلسوفان در طول قرن ها به شیوه های گوناگون تلاش کرده اند تا برخی از دانش جامع و جامع را بیابند. دانشمندان در پروژه های مشابه شرکت نمی کنند. آنها حقایق و موضوعات خاص را بررسی می کنند. جالب است که شباهت و تفاوت بین فلسفه، علم و دین نیز در ارتباط با مطلق باشد.

اهداف گرایی و سوبژکتیویسم

چه چیز دیگری فلسفه و علم مشابهی دارد؟ چیز مشترک در آنها این است که آنها هر دو فعالیت فکری فکری هستند. نتیجه آنها در سیستم های خاص بیان می شود. نتیجه چنین فعالیتهایی همیشه متفاوت است. علم هدف را هدف قرار داده است. این تنها به حقایق خشک متکی است. نتایج مطالعات و آزمایش های طولانی پایه ای از نظریه های علمی را تشکیل می دهد. مزیت اصلی آنها این است که آنها تنها از دانش غیر شخصی تشکیل شده است.

فلسفه نیز تلاش می کند که عینی باشد، اما از آنجایی که در مرکز مطالعات آن همیشه یک فرد وجود دارد، فیلسوفان نمی توانند از نتایج کار خود عقیده و نگرش یک فرد را به موضوع مورد مطالعه حذف کنند. موضع ایدئولوژیک هر متفکر متکی بر استدلالهایی است که بسیار متفاوت از علم هستند. بنابراین، هر فلسفی ذهنیتی پیشینی است. این نیز به دلیل این واقعیت است که بسیاری از مدارس و آموزه های مختلف در آن بوجود می آیند، که اغلب با یکدیگر مخالف هستند. در علم این نمی تواند باشد. اگر یک دانشمند با کمک حقایق ثابت کرده است، جانشینانش باید در کارهایشان با آن حساب کنند. فیلسوفان می توانند یکدیگر را رد کنند و انکار کنند. به عنوان مثال، برخی از روندهای قرن بیستم تجربه تجربه مدارس اروپایی قرن نوزدهم و غیره را رد کردند.

نقش فلسفه در علم

فلسفه و علم فقط شباهت ها و تفاوت ها را ندارند. آنها بخشی جدایی ناپذیر از یکدیگر هستند. اولین نظریه های علمی بر اساس اصول فلسفی ساخته شد. حتی دانشمندان مدرن از آن روش های شناخت استفاده می کنند که برای اولین بار توسط یحیی یونان باستان مورد آزمایش قرار گرفتند. و در این صورت هیچ تضادی وجود ندارد.

فلسفه روش شناختی، منطق، طرح های چشم انداز جهانی است. همه اینها بر اساس دانش علمی جهانی و جهانی است . هیچ دانشمند نمی تواند فرآیندهای جهان اطراف را بدون در نظر گرفتن روش های ذکر شده در بالا درک کند و درک کند. بنابراین، برخی از دستگاه های فلسفی ابزار واقعی هر محقق علمی است. توانایی فکر کردن به لحاظ نظری، عناصر جداگانه ای از سیستم ها را در یک تصویر اضافه می کند - این همه چیز برای دانشمندان مهم است.