منشاء اجتماعی انسان و همبستگی منافع گروه های اجتماعی در توسعه اجتماعی

هستی طبیعی و فرهنگی انسان تنها در نظام اجتماعی شکل می گیرد. دومی یک کلیت کامل است، از جمله افراد و گروه های اجتماعی که با ارتباطات و روابط مختلف متحد شده اند. متعلق به چنین گروهی به طور سنتی به عنوان منشأ اجتماعی شناخته شد. علاوه بر این، فرد در شرایط اجتماعی، مادی، سیاسی و معنوی موجودیت، شکل گیری و فعالیت خود، که معمولا یک محیط اجتماعی نامیده می شود، در شرایط مختلف قرار دارد.

نظام اجتماعی دارای قوانین ویژه ای است که طبق آن عمل می کند و توسعه می یابد. اساس این قوانین تعامل بین افراد است. بابر پیشنهاد کرد که این تعامل "I-you" را بیان کند، ماکس وبر معتقد بود که تمام روابط عمومی بر روی او ساخته شده است، پیتیمیم سوروین و یوجین هابرماس از نظریه ارتباطات او را کشف کردند. جان میل معتقد است که منشاء اجتماعی نیز در این تعامل نقش دارد، به عنوان مثال، ما با رفتار و احساسات افراد وابسته به طبقات مختلف اجتماعی برخورد می کنیم.

عناصری از نظام اجتماعی با یک کل شبکه پیوندهای پایدار و مرتب ارتباط برقرار می شود که ساختار جامعه آن است. این به خاطر عوامل مختلف است - این توزیع کار و منشاء اجتماعی افراد متعلق به گروه ها و طبقات مختلف است و برای منافع خود مبارزه می کنند. خود گروه های اجتماعی، جوامع نسبتا پایدار مردم با منافع مشترک، آرمان ها، ارزش ها و هنجارهای رفتار هستند و در یک مرحله تاریخی خاصی از توسعه جامعه شکل می گیرند. به عنوان مثال، در هند باستان، چنین گروه هایی دارن بودند. جامعه کستی که بر اساس چنین تقسیماتی بود، به عنوان یک مدل برای افلاطون عمل کرد که در گفتگوهای خود «قوانین» و «در دولت» خوانده شد.

فلسفه دولت، که اولین بار به وضوح گروه های اجتماعی را تعریف کرد، متعلق به توماس هابز است. او در Leviathan خود گفت که جامعه شامل تعداد معدودی از مردم است که توسط منافع مشترک و یا اعمال مشترک. او گروه های منظم و غیر ارادی و همچنین انجمن های خصوصی یا سیاسی را انتخاب کرد.

انقلاب بزرگ فرانسوی و عواقب آن، فیلسوفان را مجبور کردند نقش این گروه ها یا طبقات را در روند تاریخی بازبینی کنند. اکثر مورخان بریتانیایی - معاصران آن حوادث - انقلاب را به عنوان توطئه ها و کودتاها در نظر گرفتند که جریان عادی حوادث را نقض می کردند. هگل، در معنای حقیقی این کلمه، انقلاب را تحسین کرد و گفت که این فرد فرد خاص اما انتزاعی را آزاد نمی کند و به شکل جامعه مدنی کمک می کند .

این شخصیت جهانی وقایع تاریخی که در دسته های دولت، مردم و مؤسسات خاص ترسیم شده است، به طوری که مورخان و فیلسوفان اروپایی قرن نوزدهم را جذب می کردند که به طور کلی علاقه ای به پدیده های فردی نداشتند. روح ملی، مبارزه طبقاتی، منشاء ملی یا اجتماعی منشاء مردم و تحریک روابط گروههای بزرگ دولتی تبدیل به موضوع اصلی بحثهای فلسفی شده است. به ویژه حاد، سوال این است که چه معیارهای تعیین وابستگی به گروه های اجتماعی است. اگر اقتصاددانان انگلیسی به این معیارها اقتصادی و سیاسی را در نظر گرفتند، مارکس - روابط مالکیت وسائل تولید، گوملوفویچ - بیولوژیکی و نژادی، کوئلی - خانواده و قبیله و غیره.

ساختار مدرن فلسفه اجتماعی همچنین شامل ایده گروه های اجتماعی و طبقات است، اما در حال حاضر در تفسیر متفاوت است. اول از همه، این ها نظریه های "میانه" و "طبقه متوسط جدید" (کرونر، آرون، میرز) و همچنین "طبقه بندی اجتماعی" (Sorokin) هستند. تئوری دوم علائم و معیارهای طبقه بندی جامعه را به گروه ها، مانند اشتغال، سطح درآمد، آموزش، روانشناسی، باورها و غیره تعریف می کند.

با این وجود، طبقه بندی ها نسبت به گروه ها و طبقات سنتی ناپایدارتر هستند، زیرا آنها تحرک اجتماعی عمودی و افقی را بین گروه ها و درون آنها نشان می دهند. ماکس وبر این عوامل مهم تشکیل دهنده قشر را به عنوان اعتبار عمومی و کلیشه هایی که هر دو هنجارهای رفتار و ظاهر را تشکیل می دهند، و نیز وضعیتی که پیش فرض نقش اجتماعی خاصی را تشکیل می دهند، مشخص کرد.